یک سوییچ شبکه (یا سوییچ اترنت) یک دستگاه ارتباطی است که برای توزیع داده‌ها روی کابل شبکه استفاده می‌شود. معمولا به شکل یک جعبه است که چندین پورت فیبر نوری یا اترنت روی آن قرار دارد. دقت کنید که سوییچ را با هاب اشتباه نگیرید، ظاهر این دو دستگاه به یکدیگر شبیه است. سوییچ‌های شبکه صنعتی برای استفاده در شرایط سخت محیطی طراحی شده‌اند.
کدام یک را انتخاب کنیم: سوییچ شبکه‌ی مدیریت شده، مدیریت نشده یا هوشمند؟
سوییچ‌های شبکه Siemens
اگر شبکه‌ی شما خیلی پیچیده نیست، می‌توانید یک سوییچ مدیریت نشده انتخاب کنید و همه‌ی پورت ها را باز بگذارید و نیازی به جداسازی هیچ یک نیست. اگر فقط می‌خواهید چندین دستگاه را به یک دیگر و به اینترنت وصل کنید، این سوییچ‌های شبکه انتخاب خوبی هستند چون قیمت پایینی دارند. این نوع سوییچ شبکه معمولا به شکل plug-and-play است، یعنی تنها کافی است آن را متصل کنید تا عملیاتی شود.
اگر نمی‌دانید که در آینده، شبکه‌ی شما تا چه حد گسترش پیدا می‌کند، می‌توانید یک سوییچ شبکه مدیریت شده تهیه کنید و پیکربندی را در حالت پیش‌فرض (default) رها کنید. این پیکربندی می‌تواند جالب باشد چون اگر شبکه‌ی شما بعدها گسترش پیدا کند، دیگر نیازی به طراحی مجدد شبکه نیست، زیرا سوییچ‌های مدیریت شده این امکان را فراهم می‌آورند که شبکه خود را بر اساس نیاز خود، از راه دور مدیریت و اصلاح کنید. این نوع سوییچ شبکه برای مدیریت یک شبکه‌ی پیچیده مناسب است، اما توجه داشته باشید که برای نظارت بر امنیت پورت، لیست دسترسی کنترل (ACLها) و تخصیص پهنای باند، به مهارت‌های یک مهندس شبکه نیاز دارد. برخی از سوییچ‌های شبکه به یک API مجهز هستند (واسط برنامه نویسی کاربردی)، در نتیجه می‌توان IaC (زیرساخت به عنوان کد) انجام داد.
اگر می‌خواهید شبکه‌ی خود را کنترل کنید اما این کار نسبتا زیاد پیچیده نباشد، می‌توانید از یک سوییچ هوشمند استفاده کنید که تا حدی از طریق یک رابط کاربری آنلاین قابل مدیریت است. این سوییچ‌های شبکه، میانه‌ی مناسبی بین سوییچ‌های مدیریت نشده و مدیریت شده هستند. بر اساس مدلی که انتخاب می‌کنید، شاید به امکاناتی همچون کیفیت خدمات (QoS) یا شبکه‌های مجازی (VLANها) دسترسی داشته باشید که برای مدیریت تلفن‌های VoIP مناسب هستند یا اگر بخواهید این توانایی را داشته باشید که بخش‌هایی از شبکه را از یکدیگر جدا کنید تا امنیت و عملکرد شبکه بهبود یابد.
چرا یک سوییچ شبکه PoE انتخاب کنیم؟
سوییچ شبکه Korenix PoE
یک سوییچ شبکه PoE (برق روی اترنت یا انتقال توان الکتریکی بر بستر کابل شبکه) این امکان را فراهم می‌آورد که دستگاه‌های متصل شده، همچون دوربین‌های نظارتی و تلفن‌های VoIP از طریق کابل‌های اترنت RJ45 برق خود را تامین کنند. با این نوع سوییچ شبکه، سیم‌کشی ساده می‌شود و نیاز نیست که برای نصب منبع تغذیه تجهیزات خود، با یک برق‌کار تماس بگیرید. به علاوه اگر سوییچ شبکه به یک اینورتر متصل باشد، نیازی نیست نگران قطعی برق باشید.
اگر این نوع سوییچ شبکه را انتخاب کردید، باید مصرف برق هر دستگاه را بدانید تا سوییچ شبکه بتواند توان الکتریکی مورد نیاز را تامین کند، به این مقدار «بودجه PoE» گفته می‌شود و حداقل آن برابر با برق مصرف شده توسط تمام دستگاه‌ها است.
همچنین باید نیازمندی‌های خنک‌سازی سوییچ شبکه خود را در نظر بگیرید تا به دلیل گرم شدن بیش از حد، خدمات مورد نظر دچار وقفه نشود.
فاصله‌ی بین سوییچ شبکه و دستگاه‌ها نیز مهم است: حداکثر فاصله بین دو دستگاه ۱۰۰ متر است. سوییچ‌های PoE، دو استاندارد دارند که اطمینان حاصل می‌کند که تجهیزات بین برندهای مختلف، با هم سازگار هستند:
استاندارد ۸۰۲٫۳af که حداکثر توان ۱۲٫۹ واتی با ولتاژ ۴۸ ولتی را برای هر دستگاه مجاز می‌داند.
استاندارد ۸۰۲٫۳af که حداکثر توان ۳۰ واتی با ولتاژ ۴۸ ولتی را برای هر دستگاه مجاز می‌داند.
جمع‌بندی:
* برای هر عضو شبکه، نیاز به تامین برق نیست.
* نیازمند خنک‌کننده است.
* حداکثر فاصله بین دو تجهیز: ۱۰۰ متر.
بیشتر بخوانید: انتخاب بالابر زنجیری مناسب
بیشتر بخوانید: انتخاب پنل پی‌سی مناسب
از چه نوع شبکه‌ای باید برای چه کاربردهایی استفاده کرد؟
شبکه اترنت Cisco
شبکه‌های اترنت بسته به نیازمندی‌ها، سرعت‌های انتقال متفاوتی دارند:
شبکه‌های ۱۰ Mbps (مگابیت بر ثانیه) عموما برای شبکه‌های ایمیل و اینترانت استفاده می‌شوند. این تجهیزات با سوکت‌های RJ45 سیم‌کشی می‌شوند.
شبکه‌های ۱۰۰ Mbps (که به آن اترنت سریع گفته می‌شود) برای جا به جایی فایل‌های کوچک (تا سقف ۱۵۰ مگابایت برای هر فایل) طراحی شده است. این تجهیزات با سوکت‌های RJ45 سیم‌کشی می‌شوند.
شبکه‌های ۱۰۰۰ Mbps (اترنت گیگابیت) برای فایل‌های بزرگ همچون فایل‌های ویدیویی (بیش از ۱۵۰ مگابایت برای هر فایل) مورد استفاده قرار می‌گیرند. این تجهیزات با سوکت‌های RJ45 سیم‌کشی می‌شوند.
شبکه‌های ۱۰ Gb/s (10GBASE-T) استاندارد جدید برای شبکه‌های سازمانی و شرکتی هستند.
برای انتقال داده‌های بزرگ یا فواصل طولانی بین دستگاه‌های مختلف، شاید بهتر باشد که سراغ تکنولوژی فیبر نوری بروید (در بازه‌ی ۱۰۰ GB/s: 100GBASE-SR4، ۱۰۰ متر، یا ۱۰۰GBASE-LR4، تا سقف ۴۰ کیلومتر). این تجهیزات با یک ماژول SFP سیم‌کشی می‌شوند.
برای شبکه‌های صنعتی، همچنین فیلدباس (fieldbus) وجود دارد، همچون پروفیباس (PROFIBUS)، پروفینت (PROFINET)، CAN یا ControlNet که به کمک این فیلدباس‌ها می‌توان داده‌ها را بین سنسورها، اکچویتورها و PLCها جا به جا کرد.
نمونه‌هایی از شبکه بر اساس کاربرد:
برای داده‌برداری (data acquisition): سنسورها به سوییچ‌های مدیریت‌شده با پورت‌های اختصاصی نیاز دارند.
برای سیستم‌های کنترل: کنترل و فرماندهی PLCها نیازمند افزایش افزونگی در توپولوژی حلقه است. برای تضمین این افزونگی، باید از سوییچ‌هایی استفاده کنید که توان عملیاتی آن حداقل ۱۰۰ Mbps باشد.
شبکه‌ی ستون فقراتی یا مازه (Backbone): حداقل با صد PLC شروع می‌شود، باید از یک حلقه اصلی استفاده کنید که به آن ستون فقرات یا backbone گفته می‌شود که سوییچ‌ها را با فیبر نوری به یکدیگر متصل می‌کند. سپس این تجهیزات با کابل‌های مسی، در حلقه‌ی سیم تلفن زیرشبکه‌ها با ۱۰۰ Mbps توزیع می‌شود.
ویدیوهای نظارتی / امنیتی: با تعداد ۲۰ دوربین، شما به یک شبکه اختصاصی اترنت گیگابیتی نیاز دارید. اگر دوربین‌ها را با شبکه PoE تامین برق کنید، ممکن است سودمند باشد.
آیا تعداد پورت‌ها مهم است؟ 
تعداد پورت‌های موجود روی سوییچ شبکه‌ی شما حیاتی است چون تعداد دستگاه‌هایی را مشخص می‌کند که می‌توان به آن متصل کرد. یک سوییچ شبکه می‌تواند ۲ تا ۶۴ پورت داشته باشد. برای این که سوییچی را انتخاب کنید که بهترین پاسخگوی نیازمندی‌های شما باشد، باید تعیین کنید که چه تعداد دستگاه می‌خواهید متصل کنید و همچنین مشخص کنید که آیا بعد از مدت کوتاه یا متوسطی، این تعداد بیشتر خواهد شد یا خیر. برخی سوییچ‌های شبکه یک stack plug دارند که به کمک آن می‌توان سوییچ‌ها را به یکدیگر متصل کرد و در نتیجه تعداد پورت‌های موجود را افزایش داد.
موقع انتخاب سوییچ شبکه، دیگر چه موارد مهمی را باید در نظر بگیریم؟ 
پوشش و روکش سوییچ‌های شبکه به شکلی است که برای نصب در جعبه‌ی برق یا رک‌های استاندارد طراحی شده‌اند:
سوییچ‌های اترنت برای شبکه‌های کوچک، عموما یک سیستم ریل DIN دارند که برای نصب تجهیزات داخل جعبه‌ی برق استاندارد است.
در شبکه‌های بزرگ‌تر، سوییچ‌ها به شکلی طراحی می‌شوند که داخل رک‌های مجموعه نصب شوند و در این حالت، ابعاد آن‌ها در واحدهای ۱۹ اینچی رک استاندارد بیان می‌شود (مثلا یک سوییچ ۱U یا یک واحد فضا می‌خواهد، یعنی عرض آن به اندازه یک رک استاندارد ۱۹ اینچی و ارتفاع آن ۱٫۷۵ اینچ است). رک ۱۹ اینچی، ابعادی استاندارد است (در اروپا DIN 41494).
اگر می‌خواهید چندین دستگاه را به یک سوییچ شبکه متصل کنید، می‌توانید سوییچ را نزدیک دستگاه‌ها، روی میز قرار دهید اما باید حواستان به سر و صدای سوییچ هم باشد. هر چقدر یک سوییچ قطعات بیشتری داشته باشد، سر و صدای آن بیشتر خواهد بود.
مسائل و روندهای جدید در مدیریت شبکه چه مواردی هستند؟
برای انتخاب یک سوییچ شبکه‌ی مناسب، باید نحوه‌ی گسترش مدیریت شبکه و تعداد رو به افزایش دستگاه‌های وصل شده و قابل اتصال را در نظر بگیرید:
شبکه‌های قابل برنامه‌ریزی (شبکه‌ی نرم‌افزارمحور یا SDNها): این معماری، کنترل شبکه را بهبود می‌بخشد و امکان پاسخگویی سریع در برابر نیازهای متغیر کسب و کاری را فراهم می‌آورد. این معماری نیازمند سوییچ‌های مدیریت شده، است چون توسط کنترلر SDN مرکز، مدیریت می‌شوند.
اینترنت اشیا (IoT): تعداد دستگاه‌های در حال اتصال، هر روز بیشتر از قبل می‌شود و شما باید این مساله را برای آینده در نظر بگیرید تا سوییچ خریداری شده، فورا از رده خارج نشود.
سوییچ‌های شبکه ۳ لایه هم در بازار وجود دارند که همچون روترهایی با تعداد بیشتری پورت عمل می‌کنند.
بیشتر بخوانید: انتخاب لیفتراک مناسب
بیشتر بخوانید: انتخاب UPS مناسب
بیشتر بخوانید: انتخاب سنگ‌شکن مناسب
