مساله‌ی مهم در انتخاب جنس قطعات و اجزا، همیشه رسیدن به تعادلی بین عملکرد و هزینه است. در این مقاله به برخی از مواردی پرداخته می‌شود که در هنگام انتخاب یک ترانسمیتر فشار آب شور ، مثلا در سیستم‌های مدیریت آب بالاست (Ballast) یا واحدهای نمک‌زدایی باید در نظر بگیرید.
بهترین راه حل برای هر کاربردی که مرتبط با فرآورده‌های خورنده است – از نظر عملکرد – استفاده از تیتانیوم است چون مقاومت بسیار خوبی در برابر خورندگی دارد. عیب بزرگ تیتانیوم، هزینه‌ی بالای خود این ماده و هزینه‌ی بالای ماشین‌کاری آن است. در نتیجه مهندسان به دنبال راه حل‌هایی مقرون به صرفه‌تر می‌گردند که همچنان پاسخگوی نیاز این کاربردها باشد.
در بسیاری از موارد، استیل ضد زنگ ۱٫۴۴۰۴ (AISI316L) مورد استفاده قرار می‌گیرد، چون مقاومت معقولی در برابر خوردگی دارد و هزینه‌ی آن پایین است (تنها کمی گران‌تر از فولاد ضد زنگ پایه‌ای همچون ۱٫۴۳۰۵ است). اما تجربه نشان می‌دهد که ترانسمیترهای فشار با این جنس نسبتا رایج، به خاطر خورندگی، زودتر از زمان موعد از کار می‌افتد. عموما هر چقدر دما بالاتر باشد و یا هر چقدر نمک یا مواد خورنده بیشتر باشند، ترانسمیتر سریع‌تر از کار می‌افتد.
یک مشتری برای واحدهای نمک‌زدایی، ترانسمیترهای فشار با جنس ۱٫۴۴۰۴ (AISI316L) را انتخاب کرد، که برای اکثر کاربردها، به خوبی عمل کردند. اما برخی از این ترانسمیترها در واحدهایی که در مناطق گرمسیری هستند، بعد از زمان نسبتا کوتاهی، دچار خوردگی شدند.
بیشتر با محصولات ترافاگ آشنا شوید: با ترانسمیترهای فشار NAT 8252-5P ترافاگ دیگر نگران افزایش های ناگهانی فشار نباشید
مشتری همچنین دنبال جایگزین بهتری برای AISI316L بود و به دلیل هزینه‌ی بالا، تیتانیوم گزینه‌ی مناسبی نبود. برخی از شرکت‌ها همچون ترافاگ برای این کاربردها، ترانسمیترهای فشار با سنسورهای سرامیکی و پوشش و کانکشن فشار ساخته شده از فولاد دوپلکس ۱٫۴۴۶۲ ارائه می‌کنند. چندین سال است که این راه حل، برای تمام ترانسمیترهای فشار این مشتری که در شرایط بحرانی هستند، عالی بوده است. با این کار، ترانسمیترهای فشاری که از جنس فولاد دوپلکس هستند، حتی تحت دمای بالا و غلظت نمک بسیار بالا، عملکردی مناسب دارند.
یک ترانسمیتر فشار آب شور تولید شده از فولاد دوپلکس ۱٫۴۴۶۲ می‌تواند راه حلی ایده‌آل برای تمام فرآیندها باشد اما متاسفانه هزینه فولاد دوپلکس کمی بالاتر است و ماشین‌کاری فولاد دوپلکس بسیار گران‌قیمت است. فولاد دوپلکس ۱٫۴۴۶۲ به خاطر ویژگی‌های مکانیکی آن، سبب استهلاک قابل توجه روی ابزار شده و سرعت ماشین‌کاری را کاهش می‌دهد، در نتیجه این قطعات نسبتا گران‌قیمت هستند، و از نظر هزینه، تقریبا گزینه‌ای بین AISI316L و تیتانیوم به حساب می‌آیند. پس در این مورد، مهندسان باید به دقت ریسک‌‌‌های هر گزینه را ارزیابی کرده و به تعادلی میان هزینه‌ی بیشتر و عملکرد بهبود یافته برسند، که در این مورد، هدف مقاومت خوب در برابر خورندگی است.
هرچند برای دماهای بالاتر، غلظت بیشتر نمک یا دیگر مواد خورنده در مایع، تنها یک انتخاب ایمن وجود دارد: تیتانیوم.
